สุขนี้ตราบนิรันดร์

ปฐมบทความเพื่อได้อรรถรสในบทความผ่านตัวอักษรดิฉันขอใช้สรรพนามแทนตนเองว่า กู กูที่กูเป็น ความเป็นกูที่ไม่เคยตายไปจากแวดวงมายาแห่งศรัทธา กว่า๓ทศวรรษนำพาผู้คนที่รักเคารพในพระนามแห่งศรีตรีจักรวาลทัศนาภิรมย์ผ่านภาพบันทึกฉาย ภาพเดียวล้านความหมายผ่านร้อยบทความผ่านตัวอักษรความจริงเท่านั้นที่จะนำพาให้ กูเจริญ เจริญตนคนเช่นกูคือเตรียมตนก่อนวายปราณความตายที่คนเราต่างหนีไม่พ้น *** มรณานุสติ *** รู้ตนก่อนวายปราณคือ๑บาทวิถีแห่งสุขในตนตราบนิรันดร์ ชีวิตผ่านมา๕สิบกว่าฝน ผ่านมาก็๕สิบกว่าหนาวไม่เคยย้อนถามใจตัวกูเองเลยสักคราว่าเกิดมาในภพชาตินี้กูเกิดมาเพื่ออะไร ไฉนทำตนวางตนในกิจแห่งมายาผ่านเงาฉายเพื่อใคร จนทุกวันนี้กาลเวลาสอนให้กูรู้จักรักษ์ตน จึงย้อนถามใจตัวกูเองเกิดกำเนิดมาเพื่ออะไร หลายคำถามที่ตั้งโจทย์ไว้ในใจกู แรกเริ่มเดิมความตามโจทย์เลยว่าชีวิตที่ผ่านมากูเคยมีสุขบ้างไหม บอกเลยว่าไม่เคยมีสุขอย่างแท้จริงเลยสักครา เพราะอะไรนั่นหรือเพราะสุขที่ได้สัมผัสผ่านเข้ามาในชีวิต คือ สุขที่ผ่านเข้ามาเพียงเพื่อคลายเหงาในแต่ละวัน จะเรียกว่าสุขแท้สุขใจจริงได้ฉันใดไฉนเลยต้องเล่า ถ้าจะต้องเล่าบอกเลยว่าถ้าย้อนเวลากลับไปในวันวานที่ผ่านมาได้จริงไม่ผ่านการมโนในจิตปรุงแต่งให้เเจ่มตามจริต อยากกลับไปแก้ไขสันดานตัวกูเองให้ไม่ภิรมย์ชมชอบในสันดานใครสักคนที่เวียนผ่านเข้ามาในชีวิต เพราะท้ายที่สุดมิตรรายวัน มิตรรายสัปดาห์ มิตรรายเดือน มิตรรายปีรวมไปถึงคบหากันมาหลายปีดีดับท้ายที่สุดก็คบหาไม่ได้สักลมหายใจเดียวนั้นคือเรื่องจริง …

จริงที่ควรเป็น เป็นสุขอย่างแท้จริงไม่อิงนิยายรายวันที่เราต่างปรุงแต่งให้ชีวิตมีสุข ก่อนเคยคิดว่าสิ่งที่ได้สัมผัสชิดใกล้นั้นคือ มิตรแท้ มิตรเคียงข้างที่มากความจริงใจ แต่ท้ายที่สุดเมื่อย้อนคิดพิจารณาในแต่ละเหตุที่ผ่านการในกาลด้วยหน้าที่ถวายกิจในมายา รู้หน้าไม่รู้ใจ สัมผัสสุขสนุกสนานพาภิรมย์ ช -ชอ-ชอบในบทสนทนาชื่นฤดีชมชอบ สิ่งที่ชอบหาใช่สัตบงกช แต่มันคือกรงจักรในวิถีมารที่แฝงมากับคำว่ามิตรเสแสร้งแกล้งรัก เพื่อลักในความเป็นฉันที่ฉันเป็น หลายคนที่ไม่เคยได้เห็นหน้าคาดตากันแบบตัวเป็นๆ หลายสิบปากยันร้อยพันยันหมื่นปากคนชอบเล่าความนำขยายคิดว่าอีแม่พระเพลิงเป็นคนแรงมั่นหน้ามาก ถ้าต้องตอบความตามโจทย์บอกเลยว่า มั่นหน้ามากไม่ใช่มั่นน้อยๆไอ้ที่ว่ามั่นเพราะทั้งชีวิตไม่เคยอ้าปากขอความช่วยเหลือจากใคร ไม่เคยอ้าปากขอคำปรึกษาปัญหาคาใจกับใคร ไม่เคยเอ่ยปากขอใครกินไม่เคยเอ่ยปากขอยืมเงินใครเลยสักครั้งในชีวิต กว่า๓ทศวรรษที่เวียนผ่านกับบาทวิถีชีวิตความเป็นอิแม่พระเพลิงบอกเลยว่าไม่เคยผิดพลาด ไม่เคยล้มเหลวในชีวิต ทุกสิ่งที่คิดพร้อมหยิบจับขึ้นทำก็สำเร็จสมปรารถนาดั่งจิตเหมือน ทิพย์สภาฟ้าเบื้องบนจับวาง …

วางตนไฉนต้องวางตัว … วลีคำฟ้าเรือนชานมายาเทวีเคยกล่าว วางตนอย่าชิดใกล้ใครเป็นพิเศษ ใครหน้าไหนก็ล้วนแล้วแต่ผ่านเข้ามาในชีวิตเพื่อแสวงหาสุขใส่ตน เจ้าคือ๑ทางเลือกของผู้มีทุกข์ที่พร้อมเดินเท้าเข้าหาตามคำบอกเล่า เล่าความมี๒ด้านคนปากดีมักเล่าความนำขยายเรื่องดีให้คนฟัง ฅนปากเสียมักแต่งเรื่องเสียหายเล่าความนำขยายให้คนผู้โง่เขลาฟัง จงห่างไกลผู้คนให้วิถีแห่งมายา เราเองยังโดนฅนจิตมารกล่าวสาดเสียเทเสียไม่เว้นวัน วันใดใครขอสำเร็จสมปรารถนาต่างก็ว่าเราดี หากกลุ่มชนใดต่างเดินทางมาเพื่อขอแล้วไม่ได้ในสิ่งที่ตั้งใจมานามแห่งเราก็เสียสิ้นนามอันศักดิ์สิทธิ์เพราะคำขอของฅนจิตมาร มองทุกสิ่งรอบตัวให้กระจ่างทุกสิ่งล้วนเป็นวิถีแห่งมายา …

*** เป็นฉัน ณ.ที่ ฉันเป็น ***

มายาในมายา คือ ๑หน้าที่ทำกิจถวายมหามายาในศักติมายาผ่านสังขารนั้นคือ กายหยาบ จิตในจริต อย่าหยาบเช่นกายาเป็นพอ หน้าที่คือหน้าที่ทำหน้าที่เงาฉายผ่านกายามากว่า๓ทศวรรษหลายสิ่งที่เห็นด้วยหลายสิ่งที่เป็น เป็นคนที่เจริญในตนมันเป็นเรื่องยากโดยแท้ เพราะแท้ที่จริงค่าความเป็นฅนไม่หยุดนิ่ง มี๑ต้องมี๒ มี๒ต้องมีสิบ-ร้อย-พันยันแสนล้านความอยากนั้นคือ ฅน ที่ยากจะพบความเจริญแท้ในความเป็นตน อยากเจริญในวิถีชีวิตตนเห็นตนไม่ต้องเห็นใคร ใครจะเห็นเราในอัตลักษณ์ก็เรื่องของเขา ชีวิตที่ผ่านมาสร้างคนมาก็นับหน้าไม่ถ้วนทุกวันนี้นั่งนับจำนวนคนที่เคยสร้างไฉนหนอไม่เหลือเคียงข้างสักฅนเดียว …

การไม่เหลือใครเคียงข้างไม่ใช่เรื่องแปลก แต่จะเป็นเรื่องประหลาดในจิตถ้ายังมีผู้คนหลงเหลืออยู่ ถามใจตนต่อเขาผู้นั้นอยู่เพื่ออะไร จะมีกี่คนที่อยู่เพราะเขารักเคารพรู้คุณในเรา เท่าที่ผ่านมาบอกเลยว่ายากพ่อแม่บังเกิดเกล้าเขายังด่า เราเป็นเพียงเงาฉายแห่งมายาพึงเจียมตนอย่าสร้างภาระหน้าที่ฝากฝังในสิ่งใดไว้ให้เขาได้กระทำมันจะเป็นภาระเขายามเราสิ้นลมหายใจ๙สู่ภพต่าง ฟ้าเรือนชานมายาเทวีสอนให้รู้ตนเห็นความเป็นตนก่อนตาย คือ สุขตราบนิรันดร์ สุขที่ตนพึงมีคือกระทำในสิ่งที่ชอบให้แล้วเสร็จ บอกกับใจรสนิยมคือความชอบส่วนบุคคลด้วยความชอบที่มีดูต่างจากคนอื่นจึงต้องลงมือรังสรรค์สร้างในสิ่งที่ชอบไว้ให้แล้วเสร็จพร้อมใช้งานใน *** สุขตราบนิรันดร์ *** …

*** พูดกับภาพ ***

พูดกับภาพ ๑ภาพบันทึกฉายล้านความหมายกับ๑ในวลีคำที่ดิฉันชอบใช้ในการนำเสนอวลีอักษรผ่านจอ คือเรื่องจริงๆที่ก่อนจะบันทึกฉายผ่านเลนส์ต้องมีโจทย์ในจิตตามจริต ฉันเป็นฉัน แม่พระเพลิง ผ่านมากว่า๓ทศวรรษสันดานไม่เคยคิดสร้างตนขึ้นเป็นครูใคร ด้วยกมลสันดานส่วนตนอีกเช่นกันไม่เคยอยากเป็นอาจารย์ใครหน้าไหนในทุกสาขาวิชาชีพ ในเวลาเดียวกันไม่เคยอบรมสั่งสอนใครหน้าไหนให้กำเนิดเกิดความกลัวกูทั้งสิ้น ลูกต้องกลัวแม่ก็ไม่เคย น้องต้องกลัวพี่ก็ไม่ใช่ ไม่ว่าจะสรรพนามใดนำหน้าในการคบหาฉันมิตรเมื่อ๙เท้าเข้าสู่เรือนชานมายาเทวี ไม่เคยบอกไม่เคยเอ่ยให้หน้าไหนต้องกลัวกู หลายปากยื่นยาวยิ่งกว่า๔ขาหอนพาภิรมย์กับวลีคำถามตามโจทย์ในจิตมากจริตออกผ่านปาก *** ทำไมทุกคนต้องกลัวแม่พระเพลิง *** แค่คิดเอ่ยปากถาม กู บอกตามตรงมึงก็เป็นอีก๑คนที่สิ้นคิด ถ้ารู้จักกูแม่พระเพลิงตัวจริงเสียงจริงต้องย่อมทราบดีว่าสันดานความเป็น กู แม่พระเพลิง เสวนาพาภิรมย์เพียงใด กูเป็นใครไฉนต้องให้ใครต่อใครต้องมากลัวกู ทั้งๆที่กูไม่เคยสอนสั่งให้ใครกลัวกู จากรุ่นสู่รุ่นเริ่มต้นตั้งแต่สานุบ้านอุมากาลี-ลมเปลี่ยนทิศชีวิตเปลี่ยนทางมาอิงอาศัยสร้างเรือนไว้เคียงไพรภายใต้เรือนชานมายาเทวี มีแต่ความเคารพซึ่งกันและกันมีความเกรงใจให้กัน จากรุ่นสู่รุ่นตามลำดับก่อน-หลังกับการเข้ามาเป็น๑สานุบนเรือนชานมายาเทวี …

ปัญหาคาใจมีก็แต่จำพวกEกาบินผ่านหลังคาเรือนขี้กลางหาวฝากทายาทกาฝากฅนกลางหาวไว้ให้เจริญงอกงามในเรือนกู คนจำพวกนี้เลี้ยงมันดีมากเพียงใด มอบสิ่งดีๆให้มันมากเท่าไรมันก็ไม่รู้จักพอ เพราะคนจำพวกนี้สันดานมันมากพิษต่อหน้าอย่างลับหลังอย่างคาบคำไปเล่าขยายความปรุงแต่งเสริมสร้างอรรถรสให้ครบรส ทุกสิ่งอยู่ที่คนฟังว่าความที่ฟังมาจากปากใครเป็นผู้เล่า กำของคนเล่าสู่กรรมของผู้ฟัง ก่อนเคยให้ค่ากับกระแสคนรูที่ชอบคาบความที่ได้รับฟังในเรือนไปเสริมแต่ง ทุกวันนี้ขอบคุณฟ้าเรือนชานมายาเทวีที่ชี้นำพาให้พบกับทางสว่าง จริตมารคือเงามืดในจิตฅนถ้าต้องตามแก้ไขความเท็จที่เล่าผ่านปากฅนแล้วฅนชอบเล่าให้เป็นจริง เสียเวลาเปล่า เอาเวลาที่เหลือมาสร้างสุขให้กับตัวเองก่อนสิ้นลมหายใจในภพชาตินี้ดีกว่าเสียเวลาสร้างฅนจริตมารให้เป็นคนมาเยอะเกิน พอ …

*** พูดกับภาพ ***

พูดกับภาพ ๑ภาพที่มากความหมายเลือกภาพบันทึกฉายที่กูชอบ ส่งมอบให้จิตรกรศิษย์รุ่นน้องในสายศิลป์ลงมือวาด ให้ ส่วนตัวกูเป็นคนอารมณ์เลิฟศิลป์ชอบภาพPORTRAITผ่านการวาดเส้นสายเพิ่มเติมแต่งแสงเงาลงบนผ้าแคนวาสให้ละม้ายคล้ายเหมือน เหมือนก็เพียงภาพๆที่บ่งบอกถึง เพลิงในมายา ครบเครื่องเรื่องมากในจริตเตรียมไว้ให้แล้วเสร็จใช้จัดวางหน้าหีบบรรจุกายสังขารที่ไร้สิ้นลมหายใจ เท่าที่เห็นผ่านตากับประสบการณ์ชีวิตจริงยามตายเห็นฉุกละหุกแทบจะทุกงานว่าด้วยเรื่องงานขาว-ดำ วงศาคนาญาติรีบเลือกรีบทำนำขยายให้ทันใช้สวดพระอภิธรรมเห็นบางงานใช้ภาพถ่ายบัตรประชาชนอุเหม่ในจิตผิดในจริตโดยแท้ ซึ่งจริงๆแล้วนั้นภาพบันทึกฉายที่ใช้จัดวางวาระสุดท้ายของชีวิตผู้วายชนม์เหมาะสมกับเหตุลูกหลานเก็บภาพบันทึกฉายไว้ในที่ๆเหมาะสมทำบุญส่งกุศลในแต่ละตรุษ-สารทส่งไปให้ในต่างภพ คือ๑ความเชื่อที่มีมาอย่างยาวนาน …

นานนมกับ๑ความเชื่อเมื่อรู้ถึงที่มาว่าต้องเก็บไว้ในที่ๆเหมาะสมสิ่งแรกเริ่มเดิมความต้องสวย สวยและมีคุณค่าที่บ่งบอกถึงความเป็นผู้วายชนม์นั้นๆ กูเลือกภาพบันทึกฉายที่ถ่ายเล่นกันในเรือนเป็นภาพที่ลงตัวครบอรรถรสความเป็นกู แม่พระเพลิง เสื้อผ้าหน้าผมครบๆในที่นี้คือครบวงจรภาพ-หีบ-โกศ-สถานที่(ดุสิตามายาสถาน)หรือก็พร้อมสรรพ หลายปากกล่าวไม่มีใครเขาทำกันนะเขาว่ามันเป็นลางบอกเหตุร้าย ได้ยินจนชินหูบุญสร้างพระก็สร้างเองคนเดียวไม่ได้ สร้างสถานธรรมก็ทำคนเดียวไม่ได้ ด้วยวิถีคนเขาไม่มีเขาไงเจ้าค่ะถึงได้มีความเชื่อผิดๆที่ยากจะตายแล้วฟื้นกลับมาแก้ไขให้ทุกสิ่งงามดั่งจิต ยากแท้ยากจริงชีวิตจริงไม่ใช่นิยายแก้ไขอะไรไม่ได้เลย เพราะเขาไร้เขาๆถึงเข้าไม่ถึงบาทวิถีมรณานุสติ ด้วยดิฉันคนมีเขาจึงเข้าถึงสัจธรรมกับความเป็นจริงบาทวิถีมรณานุสสติ คือ รู้ตนก่อนตาย เตรียมทุกสิ่งที่ต้องใช้ไว้ให้พร้อมสรรพก่อนลาภพ คือ สุขในตนตราบนิรันดร์ …

*** กรอบแห่งสุขนั้นตราบนิรัดร์ ***

กรอบ แห่ง สุข สุข นั้น ตราบนิรันดร์ เลือกหาซื้อเก็บไว้บนเรือนชานมายาเทวีกว่า๒ทศวรรษที่เวียนผ่านกับกรอบทองชิ้นนี้แรกเห็นชอบซื้อกลับเรือนตั้งใจแต่แรกเห็นไว้ใส่ภาพวาดPORTRAITจัดวางหน้าหีบบรรจุสังขารของกูเมื่อวายปราณ กรอบนอกสี่เหลี่ยมผืนผ้ากรอบในทรงวงรีบอกเลยว่าช๊อบชอบ ราคาขายปลายพันเมื่อ๒๐ปีที่ผ่านมานานวันไปจะมีคุณค่าทางจิตใจกับคนบนเรือนที่รักษ์ใน แม่พระเพลิง ทุกสิ่งที่จัดเตรียมตามโจทย์รังสรรค์สร้างไว้ให้เป็นมรดกวิถีแห่งศรัทธาของแผ่นดินสยามให้ลูกสืบหลานได้ภิรมย์เชิงศึกษา หลายสิ่งที่รวมรวมไว้เมื่อปราณยังมีจับจัดวางไว้ก่อนวายปราณ …

คุณค่าไม่จำเป็นต้องมากด้วยราคาซื้อ-ขาย ขอเพียงถูกจริตเหมาะกับงานที่นำพามาใช้สอยในผลงานนั้นๆ สวยๆงามๆตามแบบฉบับแม่พระเพลิงยิ่งทำยิ่งสุขใจ ชอบในอารยศิลป์สยามผสมผสานต่างอารยว่าด้วยศิลป์ให้สอดคล้องไปในทิศทางเดียวกัน อย่างน้อยชนรุ่นหลังรุ่นลูกสืบหลานจะได้ภิรมย์ชมรุ่นเก่าก่อนผ่านบาทวิถีแห่งศรัทธาในกิจแห่งมายาฉายผ่านกายสังขาร ไม่เรียกไม่บอกไม่กล่าวชักชวนใครมาร่วมสร้างยังสร้าง มหามายา ภูมายาเทวีสถาน ได้ด้วยทรัพย์ในผลกำไรจากอาชีพที่ฟ้าเรือนชานมายาเทวีชี้นำได้เพียงลำพัง ความพังหลังวายปราณจะไม่บังเกิดขึ้นต้องหยิบจับสิ่นนั้นขึ้นทำตามติดด้วยสิ่งนี้เป็นลำดับเป็นขั้นเป็นตอน ไม่ชอบให้ใครคิดแทนมิเช่นนั้นรู้ตนว่ามิชอบในความคิดใครก็อย่าเอาความชอบส่วนตนส่งต่อให้เป็นภาระใครในยามวายปราณ ยามมีปราณไม่เคยเอ่ยความขอร้องเชิงร้องขอใครให้มาร่วม ทำ ยามวายปราณต้องยิ่งให้ความสำคัญกับวาระสุดท้ายของชีวิตที่๙เดินสู่ภพต่างเมื่อกายาไร้สิ้นปราณทอดยาวในหีบบรรจุสังขารอย่างสงบพบสุขนั้นตราบนิรันดร์ …

*** พูดกับภาพ ***

ชอบคิด ชอบทำ ทำในความต่างสวนกระแสกับทุกค่านิยามในค่านิยม ทุกสิ่งดิฉันจัดเตรียมไว้ให้แล้วเสร็จในทุกสิ่งอย่างน้อยก็ได้เห็นด้วย๒ตาตนเองก่อนวายปราณ ชอบ-มิชอบตรงไหนก็ยังสามารถปรับเปลี่ยนแก้ไขให้สวยงามได้ทันท่วงที ภาพวาดวันนี้ยังไม่มีค่าแต่จะมากคุณค่ากับวลีคำว่า แม่พระเพลิง ก็ต่อเมื่อการในกาลหมุนเวียนผ่านไปตามกาลเวลา ภาพวาดภาพนี้จะถูกบรรจุเก็บเมื่อแล้วเสร็จกิจกุศลในผลบุญไว้ ณ.ดุสิตามายาสถาน การเตรียมตนก่อนวายปราณต้องรู้ตนก่อนเป็นลำดับแรก แรกเริ่มเดิมความใครต่างก็รู้ดีว่าเรื่องคิดยันเรื่องสร้างในแบบฉบับ กู แม่พระเพลิง ไม่เคยเสมอเหมือนใคร มิเช่นนั้นการจากไปสู่ไศวภพในแบบฉบับแม่พระเพลิงนั้นต้องเตรียมตนให้พร้อม ก่อนวายปราณ …

พร้อม เตรียมพร้อมกับการจากไปสู่ไศวภพในแบบฉบับแม่พระเพลิงก็ไม่เหมือนใคร และ ไม่มีใครหน้าไหนกล้าที่จะเสมอเหมือนในวิถีมรณานุสติเพราะนิสัยว่าด้วยสันดานความเป็นคนทุกฅนล้วนอยากมีลมหายใจ มีชีวิตที่ยืนยาวตราบนานแสนนาน ถ้ารู้ตนอยู่แล้วทำดี-คิดดีไม่สร้างความเสื่อมเสียไใ่สร้างความเดือดร้อนลวงใครในนามแห่งเทพเทวดากินก็อยู่ไปเถอะ แต่ช้าแต่เขาแห่กันมาร่วมวงทำชั่วจิตลวงแฝงจริตมารเรียกแม๊ จะอยู่นานแสนนานไปทำเพื่อ สำหรับดิฉันอิแม่พระเพลิงไม่ขอให้ยืนนานมันเมื่อย อยู่นานเกินก็เหนื่อยจิตเพลียจริตกับความต่างที่เห็นผ่านตา ย้อนถามใจตนคนคิดสร้างจะสั้นยาวไม่ใช่ปัญหา ไร้ปัญญาจะไม่คาใจวายปราณตายตาหลับถ้าทุกสิ่งที่คิดทำแล้วเสร็จสมดั่งจริตปรารถนา ถวายต่อพระนามอันศักดิ์สิทธิ์แห่งพระมารดาชนนี๑เดียวในดวงใจ …

*** รองเรือน เมื่อท้ายสุดของชีวิตหลังวายปราณ ***

รองเรือนเมื่อท้ายสุดของชีวิตเมื่อ กู วายปราณ โกศ เป็นคนชอบคิดจึงชอบทำสั่งกลึงโกศไม้(รุทรักษะ) ใบแรกใบเดียวแห่งสยามเตรียมส่งช่างวิจิตรศิลป์บรรจงเขียนลายให้เเล้วเสร็จสวยงามไว้บรรจุอัฐิของ กู ไว้ณ. ดุสิตารัตนวิมาน ที่ผ่านมาสำหรับการเป็นผู้สร้าง สร้างมาหมดครบทุกสิ่งเหลืองก็แต่สร้างในสิ่งที่ตนเองต้องใช้ในยามสิ้นลมเมื่อวายปราณ เตรียมใจให้พร้อมก่อน๙เดินไปสู่ไศวภพ หลายปากบอกคนโบร่ำโบราณเขาถือเขาไม่ทำกันแบบนี้ว่าเป็นลางร้ายมาสู่ตน แต่ดิฉันไม่เคยถือให้หนักจึงรู้วางๆที่ว่าคือวางแผนลำดับขั้นตอนไว้ให้แล้วเสร็จ กับการรู้ตนก่อนตาย จะมีกี่คนที่เข้าถึงความเป็นตน จะมีกี่คนที่มีการเตรียมตนให้พร้อมสรรพก่อนสิ้นลมหายใจ จะมีกี่คนที่ลงแรงทำในสิ่งที่ต้องพักพิงอิงอาศัยตราบนิรันดร์มันเป็นเรื่องยาก ยากที่จะเห็นด้วย๒ตาตนถ้าไม่ลงมือทำไว้ก่อนตนจะวายปราณจะเป็นอื่นไปได้ฉันใด สิ่งนั้นก็คือ โกศ บอกกับใจทำไปเถอะทั้งชีวิตทำมามากเกินพอทำเพื่อวาระสุดท้ายของชีวิตพักพิงสุขนั้นตราบนิรันดร์ ก็ทำไป …

หากไม่ลงมือทำก็ไม่เห็นเมื่อไม่เห็นความชอบและความมิชอบนั้นต่างกันด้วยรสนิยม รสนิยมคือความต่างๆคิดย่อมต่างทำตั้งแต่เริ่มลงมือทำบอกเลยว่าดิฉันบังเกิดสุขในจริตที่ได้ทำในสิ่งที่ชอบให้แล้วเสร็จพร้อมใช้งานหลังวายปราณ เสียใจไหมบอกเลยว่าไม่ เศร้าใจไหมบอกเลยว่าไม่อีกเช่นกัน คนเรามีพบย่องมีจากมีเกิดก็ต้องมีตาย ความตายจะช้าหรือเร็วทุกคนต่างก็ต้องพบเจอ ๑คุณภาพชีวิตผ่านมรณานุสติลาจากภพชาติที่กำเนิดเกิดเป็นเราเตรียมตนก่อนตาย ทัศนาพาภิรมย์ผ่าน๒ตาตนคือสุขนั้นตราบนิรันดร์ …

*** ท้ายสุด พูดกับภาพ ***

แม้ภาพวาดสีน้ำมันที่ดิฉันตั้งใจสั่งสร้างไว้เพื่อจัดวาง ณ. ดุสิตามายาสถาน บ่งบอกถึงความเป็นกูที่กูเป็น แม่พระเพลิง แม้ยังมิแล้วเสร็จโดยสมบูรณ์ด้วยจิตปรารถนาตามจริตความชอบในความต่าง บอกผ่านภาพก็คือภาพเป็น๑ภาพที่คนรักฉันจะแวะเวียนมาเสวนาผ่านภาพเมื่อฉันวายปราณ ทุกสิ่งคือความลับของทิพย์สภาฟ้าเบื้องบน รู้ตนก่อนคือยอดคน ทำก่อนคือยอดตนคนคิดสร้าง วิถีทำย่อมมาก่อนธรรมแสงธรรมจะสาดส่องใจต้องผ่านวิถีแห่งการทำตน หากตนไม่รู้ตนก็เสมือนตนคนไม่รู้ทำแล้วจะเข้าถึงธรรมได้เช่นใดเล่ามังค่ะ …

หลากวลีในหมายเดียวกันบอกผ่านไว้ใต้ภาพๆนี้เลยว่าเมื่อวันสิ้นสุดของการวายปราณมาถึง กูเป็นคนที่เกลียดน้ำตาที่ไหลหลากผ่าน๒ดวงตาซ้าย-ขวาเป็นที่สุด คนใกล้ที่๙เดินเคียงข้างกูนั้นต่างย่อมทราบกันดีว่า น้ำตาสำหรับกูอิแม่พระเพลิงนั้นมีค่า ค่าของน้ำตาพึงเกิดขึ้นด้วยความปิติในจิตผ่านกุศลในผลบุญดีที่กระทำเท่านั้น เสียน้ำตาสำหรับเรื่องอื่นอย่าได้พรั่งพรูออกมาให้ได้เห็นเพราะน้ำตานั้นมีค่ามากคุณค่าไม่แพ้สายโลหิตในกายาที่ไหลเวียนหล่อเลี้ยงปราณให้มีลมหายใจเข้า-ออก มิเช่นนั้นการหลั่งน้ำตาในวันที่กูสิ้นปราณคือคนที่ลักในความเป็นกูทั้งสิ้น คนรักสืบสานสายใยรักไว้ด้วยรักษ์ต้องปิติในวินาทีแรกของการเริ่มต้น๙เดินทางอันแสนยาวไกลสู่ไศวภพ มิเช่นนั้นจงอย่าเสียน้ำตาอันมีค่าให้กับการจากไปของกูเพียงแค่แสดงความเสียใจ พร่ำกับภาพหน้าหีบที่บรรจุร่างกูให้เสียเวลา …

ใจกูตั้งจิตแน่วแน่ตั้งแต่ยังมิวายปราณบอกกับใจเสมอมาว่า รู้ตนว่าวายปราณด้วยเหตุอันใดก็ถือว่าเป็นบุญในภพชาตินี้ จะมีกี่คนที่รู้โรคหาใช่ต้องรู้ภัย โรคาหาใช่ภัยอันตรายแต่โรคาที่เราทุกคนต่างเป็นคือหลากสิ่งที่เรานั้นต่างหยิบจับในสิ่งผิดให้กับตนเองด้วยกันทั้งสิ้น กินผิด นอนผิด ใช้เวลากับกายาผิดทาง ทุกสิ่งผิดเราต่างเป็นผู้หยิบยื่นให้แก่ตนเองด้วยกันทั้งสิ้น โรคาในกายาเป็น๑สาเหตุหลักที่ทำให้คนเรา๙เดินสู่ต่างภพจะเร็วหรือช้านั้นพึงย้อนมองตน ทุกสิ่งล้วนบังเกิดขึ้นด้วยจิตตนผ่านความอยาก อยากกิน-อยากมี-อยากใช้-อยากหลับตาเอนกายาลงนอน เราต่างเป็นเจ้าของกายาด้วยกันทั้งสิ้น ในวันที่ฉันสิ้งลงด้วยการวายปราณจงอดกลั้นอย่าให้น้ำตาอันมีค่าของคุณและคุณ ได้ไหลพรั่งพรูต่อการจากไปอย่างไม่มีวันกลับของ กู แม่พระเพลิง เป็นอันขาดเพราะนั่นหมายถึงมึงแสดงความขลาดให้คนที่ยังมีลมหายใจเข้าออกเคียงข้างมึงเห็นถึงความปลอมยันวินาทีสุดท้ายนั้นมีอยู่ จริง …

*** รองสุดท้ายในสุขนั้นตราบนิรันดร์ ***

จริง ที่เป็นกู เป็นจริงดั่งที่กูคิดไว้เหรียญมี๒ด้าน สันดานความเป็นคนกับฅนก็ต่างกัน แม้สังคมเคียงข้าง กู ก็มี๒ด้านเช่นเดียวกัน ด้านรักดี กับด้านลักกู จะด้วยรักกูหรือลักในความเป็นกูก็ต้องย้อนถามใจตัวมึงเอง ในขณะเดียวกันจงย้อนมองในสิ่งที่เห็นกับสิ่งที่ กูคิด กูทำ วลีคำว่ากูนี้ได้อรรถรสครบรสกับบทความทิ้งท้ายเป็นที่สุด สุดของที่สุดคือได้ทำไว้เมื่อกูยังมีปราณไว้เป็นแบบอย่าง อย่าหลงในรักเพราะรักแท้จากคำว่ามิตรร่วมโลกเผ่าพันธุ์เดียวกันนั้นมันไม่มีอยู่จริง ทุกสิ่งถูกกำหนดไว้ให้กำเนิดเกิดเพียง๑ เกิดก็มาเพียงลำพังแม้ยามจากลาสู่ไศวภพต่างก็ต้อง๙เดินไปเพียงลำพังเพียง๑เช่นเดียวกัน เมื่อวันที่กูสิ้นซึ่งลมหายใจอย่าได้ตั้งใจมาเพื่อกราบลาร่วมอาลัย ร่วมไปถึงอย่าได้ร่วมแสดงวลีคำอาลัยในการจากไปของ กู แม่พระเพลิงผ่านทุกช่องทางใดอย่างที่เป็นกระแสนิยมดีใจผ่านจอร่วมแสดงความอาลัยก็ผ่านจอเลย คำบอกที่เปล่งเสียงแสดงความเสียใจพร้อมน้ำตาที่พรั่งพรูผ่านหน้าภาพ เสมือนพูดกับภาพที่ไม่สามารถรับรู้รับฟังในวลีคำอาลัยใดๆได้อีก อย่าเขียนวลีอักษรร่วมอาลัยผ่านสื่อออนไลน์กับการจากไปอย่างไม่มีวันกลับของ กู เพราะทุกสิ่งในความเป้นกูนั้นดับสิ้นลงเพียงปราณ ทุกสิ่งยังคงอยู่และอยู่ในกายสังขารของฅนลักกูไปอีกนานแสนนาน …

๑สิ่งกูสอนคนบนเรือนเสมอให้มากมีในความกล้า แต่ความกล้าที่มากมีนั้นต้องเป็นความกล้าที่มากความเป็นจริง เมื่อกล้าคิด ต้องกล้าทำ ก่อนทำให้รู้คิดทบทวนความพิจารณาในสิ่งที่คิดนั้นให้ถ้วนถี่ เติมเต็มความขยันหมั่นเพียรที่ไร้สิ้นซึ่งความพยายาม เพราะความพยายามเป็นบ่อเกิดแห่งกิเลสนานาประการที่จะนำพาให้พบกับคำว่า *** ชีวิตปราชัยในที่สุด *** สุดของที่สุดเมื่อวันที่กูวายปราณมาถึง สิ่งที่กูอยากเห็นคือความสำเร็จของดวงดาวแต่ละด้วยที่กูสร้างขึ้นให้มีแสง แสงจะสาดส่องสว่างกับดารารายทุกดวงที่กูสร้างขึ้นด้วยมายาศาสตร์ จะสาดส่องสว่างตราบนิรัดร์ด้วยเสริมสร้างส่งคุณงามในความดีที่กระทำให้เป็นนิสัย เริ่มจากรัก-เคารพกันและกัน-สิ่งสุดท้ายที่กูอยากเห็นและอยากให้เป็น คือ ดารารายที่สาดแสงแห่งความเป็นจริงบนเส้นทางแห่งความสำเร็จ ด้วยบาทวิถีแห่งศรัทธาหนุนนำพาให้มึงและมึงที่๙เดินตามในวิถีกูมากความเจริญ …

ป.ล. ท้ายสุดในทุกวลีตัวอักษรเพียงแค่อยากจะเขียนไว้ก่อนกูวายปราณ ทุกสิ่งที่กูสร้าง ทุกสิ่งที่กูทำ ทุกสิ่งผ่านความคิดชอบในความเป็นกู ความเป็นกูจะยังคงอยู่กับแวดวงฅนลักในความเป็นมายาศาสตร์ในบาทวิถีความเป็นกูไปอีกนานแสนนาน เพราะทุกคราที่ผู้คนยังคงเล่าขานขุดวลีคำเล่าผ่านความอยากรู้ในตัวตนความเป็น กู นั้นหมายถึงหัวใจของกูยังคงถูกปลุกให้เต้นอยู่ชั่วอนัตกาล ด้วยอรรถรสในรสนิยมความชอบในความเป็นกูยังคงไหลเวียนอยู่ในความคิดของเหล่าชนคนคิดลักความเป็นกู กลับไปย้อนคิดย้อนทบทวนจริตในจิตบนบาทวิถีแห่งศรัทธาในความเป็นมึงทุกตัวตน พิจารณาค้นหาความเป็นจริงให้เจอ คำตอบที่ได้นั้นก็คือความเป็นกูเกินครึ่งในจิตมากจริตกับความเป็นมึงอย่างแน่นอน วลีที่ใช้ คำเขียนที่บอกเล่า มุมภาพและมุมมองมายาแห่งศรัทธาตั้งแต่เริ่มจนจบ คือ กูโดยแท้ แท้ที่จริงแล้วนั้นความเป็นกู *** แม่พระเพลิง *** ไม่มีวันตายจำไว้ให้ขึ้นใจความเป็นกูไม่มีวันตาย เพราะฟ้าเรือนชานมายาเทวีชี้นำให้กูเตรียมตนก่อนวายปราณ คือ สุขตราบนิรันดร์ … แม่พระเพลิง