นับ ๑ย้อนคืนนวดุกาบูชา

นวดุรกา บูชา เทศกาลแห่งการสรรเสริญถวายพลีบูชาต่อพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ มหามายาแห่งศักติมายา อย่างที่เราต่างทราบกันดีค่ะว่าศักติมายานั้นก็คือ พระนามแห่งมหาเทวีแห่งศรีตรีจักรวาลชนนี องค์เจ้าแม่ศรีมหาอุมาเทวีนามอื่นอิฉันไม่คุ้นหูไม่สันทัดในจิตที่จะเอ่ยพระนามตามกระแสอย่างว่าเกิดกำเนิดศรัทธาก้ติดปาก พระอุมาเทวีมาก้๓๐กว่าปีผ่านอำมันหรืออำกันจนมันนามนี้มันหยดติ๋งไม่กระดิกเข้าหูอิฉันจริงๆมังค่ะ …  

ตามคติของเหล่าภารตะศรัทธาเชื่อกันว่าใน๑ ปี ๙วัน๙คืน เทศกาลนวราตรีบูชาสรรเสริญต่อมหาเทวีผู้ยิ่งใหญ่ภายใตพระนามแห่ง พระศรีมหาอุมาเทวี พระนามอันศักดิ์สิทธิ์ หลายเรื่องเล่าขยายความหลายสิ่งว่าด้วยศาสนพิธีพลีถวายต่อพระองค์นั้นก็สุดแล้วแต่ละแรงแห่งศรัทธาชนจะนำสิ่งใดพลีถวายต่อพระองค์ อิฉันเองก็เป็น๑พลังแห่งสยามศรัทธาที่เกิดพลังแห่งศรัทธาในพระนามแห่ง ศรีมหาอุมาเทวี มาไม่น้อยกว่า๓๐ ปีผ่านสิ่งต่างในมุมมองต่างที่ย้ำเตือนจิตในศรัทธาที่มีต่อพระองค์ สีชาดมงคลสลับสดับสีขาวแบ่งแยกให้เห็นถึงการโปรยปรายสาดสีไว้เตือนใจหลังฟ้ายาตรา กับจุดเริ่มต้นแห่งฟ้าเรือนชานมายาเทวี แม้การยาตราสถิตเรือนชานมายาเทวีในทุกครั้งคราว่าด้วยศาสนพลีถวายต่อพระองค์ แม้จะไม่ได้เอ่ยวลีคำใดไว้ให้กระจ่างในจิต แต่สิ่งที่ผ่านสายตาอิฉันคือปรัชญาแฝงที่ฟ้าเรือนชานมายาเทวีฝากไว้ให้คิด คิดทบทวนย้อนวันวานผ่านมากว่า๓๐ปีผ่าน ฟ้าเรือนชานมิเคยลืมในสิ่งที่เป็นเทวีลักษณ์แห่งพระองค์มูรติพักตร์พระเทวีชิ้นแรกเริ่มแห่งเรือนชานมายาเทวี … 

 

แสงสว่างสาดส่องเบื้องหน้าซุ้มพักตร์พระเทวีสถิตเคียงหอศิวาลัยสถานเวียนบรรจบครบ ๑๐ปีผ่านกับการรังสรรค์ ฟ้าเรือนชานมายาเทวีให้นำพักตร์พระเทวีสถิตไว้ในซุ้มนี้เคียงมูรติแห่งพระมารดาดักชินกาลี เทวี วันเวียนผ่านยาตรามูรติพระมารดาดักชินกาลี เทวี สถิตเป็นเทวีประธานณ.โถงถ้ำศิลาผามายาเทวี จะเหลือไว้ก็แต่เพียงพักตร์พระเทวีให้กราบไหว้บูชา ทุกครั้งที่ฟ้ายาตราจะสัมผัสผลชาดสีแดงสลับขาวโปรยปรายให้เห็นย้ำเตือนจิต วันเวลาผ่านแม้จะมากด้วยสิ่งใดว่าด้วยสิ่งที่รังสรรค์สร้างแต่สิ่งที่พึงรำลึกไว้ในจิตนั้นก็คือสิ่งแรกเริ่มแห่งศรัทธา  …

เทศกาล นวดุรกา บูชา สิ่งที่ขาดไม่ได้เลยในเรือนชานมายาเทวีนั้นก็คือ ความเจริญงอกงามของต้นข้าวและเมล็ดพันธุ์ธัญพืชนานาชนิด ฟ้าเรือนชานมายาเทวีกล่าวไว้ว่าศรัทธาในอดีตนั้นเกิดกำเนิดขึ้นเพื่อความเจริญรุ่งเรืองทางการเกษตร นวราตรีนั้นก็หมายถึงการสรรเสริญขอพรมงคลจาก เทพเทวีอรรณาปูรณา จากเดิมในวันวานซื้อหา นั่งคัด แช่น้ำมงคลข้ามคืน ก่อนลงปลูกผ่านเส้นใยฝ้ายผสมดินมงคลตามคติศาสตร์แห่งศรัทธาปฏิบัติสืบต่ออาทิเช่น ดินโรงม้า ดินโรงโค ดินแห่งน้ำหลายสายพัดพามารวมกันเป็นต้น หลายคนมองข้ามวลีคำว่า ดิน ดินนั้นสำคัญไฉนไฉนเลยถึงต้องนำพามาใช้ในศาสนว่าด้วยพิธีกรรม …

เพื่อไม่เป็นกรรมต่อสิ่งที่เราศรัทธาฟ้ากล่าวไว้ว่าคนทุกคน สัตว์ทุกชีวิตสิ่งมีชีวิตทุกลมหายใจต่างอิงอาสัยดินในการดำรงชีวิตด้วยกันทั้งสิ้นเพราะดินเป็นแหล่งศูนย์รวมของแร่ธาตุมากมาย แร่ธาตุมาจากไหนคิดสิค่ะคิดใช้ตามองสมองคิดทุกสิ่งเวียนวนกลับซากพืชและซากสัตว์ทับถมกันเป็นเวลานานจนเกิดวงจรจุลินทรีย์ตามธรรมชาตินั่นเอง ฤดุกาลเปลี่ยนไปตามการหมุนรอบตัวเองของโลกพร้อมกับการโคจรรอบดวงอาทิตย์ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงตามฤดุกาลมานานกว่าล้านปีผ่านการกำเนิดโลกเคียงคู่กับจักรวาล เมื่อฤดูกาลเปลี่ยน ไม้ใบทุกสายพันธุ์ต่างผลัดใบเก่าทิ้งเพื่อเจริญงอกงามผลิใบใหม่ชูยอดสวยงามสร้างสีสันให้โลกใบนี้สวยงามสู่สายตาชาวโลก …        

 

กฎข้อนี้มีมานานนับล้านปีผ่านพลังแห่งศรัทธาเองก็เช่นกันเวียนผ่านมาพร้อมสืบสานสืบต่อกันด้วยศาสนว่าด้วยพิธีพลีถวายต่อเทพเทวดา-มหาเทวีมาช้านานเคียงคู่โลกในนี้เช่นเดียวกันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ศาสนว่าด้วยพิธีพลีถวายต่อมหาเทวี๑เดียวในดวงใจของอิฉันและลูกๆในเรือนชานจะเวียนกลับนำพามาใช้ ศรัทธาไม่ใช่เรื่องงมงายเพียงแต่พึงมองให้ถึงสัจธรรมกับความเป็นจริง จริงที่มีคนรักและก็จริงที่มีคนลักอยู่ร่วมเคียงกันในทุกสังคมโลก คนเชื่อก็มีตรงกันข้ามคนไม่เชื่อก็ล้นโลกเช่นกัน เราพึงสุขแต่อย่าสุกกับศรัทธา สติมาปัญญาเกิด สติตะเลิดความงมงายจะเข้ามาแทรกกลางศรัทธาที่มีในตน มันคือกรรม กรรมในความคิดส่งผลให้เป็นบาปในสิ่งที่ลงมือกระทำในรูปลักษณ์แห่งศรัทธา หากไม่ย้อนกลับมองตน …

 

 

ทุกสิ่งที่เห็นผ่านสายตาเสมือนสอนให้เห็นถึงรากเหง้าความเจริญงอกงามของทุกสรรพสิ่งผ่านของพลีถวายต่อมหาเทวี ทุกลำดับขึ้นตอนสอนให้รู้ รู้แท้ต้องลงมือกระทำ ทำแล้วจะรู้จริงว่าทุกสิ่งกว่าจะเจริญงอกงามได้นั้นต้องพร้อมในทุกๆสิ่ง วิถีชีวิตความเป็นคนก็เช่นกันจะสำเร็จเจริญงอกงามบนเส้นทางชีวิตแห่งความเป็นคนต่างก็ต้องพร้อมในทุกสิ่งโดยเฉพาะวันเวลาที่หมุนเวียนเปลี่ยนผ่านล้วนขัดเกลาสร้างเสริมประสบการณ์ชีวิตด้วยกันทั้งสิ้น หลายคนอยากรวย ทุกคนอยากมี หากไม่นำพาสิ่งที่เวียนผ่านมาไตร่ตรองย้อนคิดทบทวนตนด้วยประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาด้วยสติก็ยากที่จะเจริญงอกงามดั่งเช่นแมกไม้เขียงขจี เจริญงอกงามจากเมล็ดนับร้อยร่วมเคียงงอกรากผลิยอดชูใบเจริญงอกงามถวายพระเทวีค่ำคืน นวดุรกา บูชา … 

 

 

ศาสนใดว่าด้วยการพลีถวายต่อเทพเทวา-มหาเทวี ศาสนนั้นหาใช่ต้องนำพาสิ่งมากค่าด้วยราคาแสนแพงนำพามาเคียงพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ฉันใด ฉันนั้นจึงก้าวเดินบนวิถีแห่งศรัทธาเคียงดินทุกสิ่งเหมือนต่างกับสิ่งที่ผู้คนปฏิบัติถวาย ต่างทั้งความคิด ต่างทั้งการกระทำเพราะอิฉันเชื่อมั่นในความคิดตน ตนพึงเป็นที่พึ่งแห่งตน ศรัทธาก็เช่นเดียวกันเมื่อเกิดขึ้นในตนสิ่งที่ตนพึงกระทำนั้นก้ไม่ต่างอะไรกับการเรียนรู้ แต่เป็นการเรียนรู้จากสิ่งที่กระทำหาใช่กระทำตามคำบอกเล่าที่ไร้สิ้นซึ่งความหมายในที่มา ทุกสิ่งที่อิฉันนำพามาร่วมเคียงกันถวายต่อเทพเทวาในแต่ละศาสนว่าด้วยพิธีถวายต่อพระองค์ สอนให้ฉันแตกฉานความเป็นคน แม้สิ่งที่กระทำจะนำพามาซึ่งความร้าวฉานไม่เว้นวันกับกลุ่มชนความคิดต่างก็สุขใจนะ …

 

พรแห่งพระเทวีมากความสำเร็จสถิตยังสายใยสายศรัทธาในฟ้าเดียวกันแน่แท้หรือไรนั้น กันและกันกับการแบ่งปันความคิดในวิถีต่างให้กันและกันได้รับรู้ รู้เพียงอ่านไม่เท่ารู้เท่าลงมือทำดั่งสิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น เมื่อเห้นแล้วจะรู้แท้ด้วยตนต้องลงมือกระทำ ทำในสิ่งที่เห็นอย่าเห็นแล้ว เอ๊ะ ทำ อะไร  อิฉันเชื่อว่าพรแห่งศักติมายาจะอวยชัยให้ผู้ใดสำเร็จสมปรารถนาด้วยพรใดที่ขอ พรที่ขอนั้นหากไร้สิ้นซึ่งการกระทำตนแล้วนั้นยากที่จะสำเร็จ ไม่มีสิ่งใดผิดในศาสน ไม่มีสิ่งใดถูกว่าด้วยศาสนพิธีพลีถวายเช่นกัน ทุกคนที่ศรัทธาพึงรู้ถึงกาลเทศะอันควร กาลเทศะเท่านั้นที่จะสามารถเข้าถึงพระองค์ได้ด้วยการปฏิบัติดี๓สิ่ง คิดดีส่งผลให้กระทำดี ดีนั้นก็จะนำพาให้มีสถานที่ดีๆให้พักพิง(ใจ)  แต่สิ่งที่ปฏิบัตินั้นหาใช่การแสร้งแถตนขึ้นเป็นพระเทวีเสียเอง …

ตราบใดที่มนุษย์ผู้ศรัทธาถวายยังคงสืบสานรังสรรค์สร้างมูรติพระตรีเทวีแห่งศรีตรีจักรวาลยกพระหัตถ์ประทานพรในเทวลักษณ์แห่งพระองค์ไว้ฉันใด ฉันนั้นพรแห่งพระองค์ก็ยังคงแฝงไว้ซึ่งปรัชญาแห่งศรัทธาฉันนั้น นั้นหรือไรที่เรียกว่าพรพระเทวี พระเทวีจะประสิทธิให้เป็นผลสำเร็จได้ดั่งจิตผู้ศรัทธาชนปรารถนาก็ต่อเมื่อสายใยในศรัทธาที่มีต่อพระนามอันศักดิ์สิทธิ์พึงย้อนคิดถึงสัจธรรมในความเป็นจริง  จริงแท้หรือไรในความสำเร็จแห่งตนคือพรแห่งเทพเทวา-มหาเทวีประทาน เราผู้ศรัทธาด้วยสติจะทราบดีด้วยปัญญาแห่งตน … แม่พระเพลิง