ปฐมบทความคนชอบเล่าดิฉันเลยชอบเขียนสวนกระแสฅนไม่ชอบอ่าน *** ดักชินชนนี๑เดียวในดวงใจ *** ปีละครั้งกับการเดินทางข้ามฟ้ากราบเบื้องบาทพระมารดาชนนีตามสัญญาใจที่ให้ไว้แต่นานมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เดินทางสู่ดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ อันนาปูรณา เป็นคนชอบฝันและฝันนั้นก็เป็นจริงทุกคราไม่มากความใดให้มากเรื่องๆสัจจะวาจาคือสิ่งสำคัญ ดิฉันไม่มีจิตสัมผัสจับกระแสญาณใดๆเป็นแค่เพียงสายใยสายศรัทธาธรรมดาที่ไม่ธรรมดาก็ตรงที่พูดแล้วต้องทำ ทำให้ดีที่สุดกับสิ่งที่เคยเอ่ยสัจจะวาจาไว้เบื้องหน้าชนนีสถานแห่งนี้ สินบนทางใจกำเนิดเกิดขึ้นจากใจเรามิเช่นนั้นใจคิดสิ่งที่พึงสืบสานด้วยกายาตอบสนองใจ เจริญเจ้าค่ะ ... *** หาชนนี *** คิดถึงจึงมาหาและมาทุกครั้งก็จะชอบนำบุปผามาลัยร้อยแบบสยามนิยมหอบหิ้วข้ามฟ้ามาถวายชนนี ดิฉันเป็นคนชอบมโนแจ่มเจิดจรัสด้วยสิ่งสวยงามในอารยธรรมเราชาวสยามไปฝากแม่ คิดเองเออออไปเองว่าแม่คงเบื่อในสิ่งที่ผ่านสายพระเนตรทุกวี่วัน ติดไม้ติดมือไปถวายแม่ความสุขใจก็บังเกิด…
คิดถึง
